16 listopada Kościół metropolitalny we Wrocławiu
Archidiecezja wrocławska jest jedną z najstarszych na ziemiach polskich - powstała w roku 1000. Początkowo była sufraganią metropolii gnieźnieńskiej. Budowy pierwszej, drewnianej katedry podjął się już pierwszy biskup wrocławski, Jan. Nawrót pogaństwa w latach 1034-1037, podobnie jak w innych dzielnicach Polski, zniszczył mozolnie budowaną na Śląsku organizację kościelną. W czasie tej zawieruchy zniszczeniu uległa stolica biskupia, świątynie i klasztory. Kazimierz Odnowiciel po odzyskaniu Śląska natychmiast przystąpił do odnowienia polskiej organizacji kościelnej na tych ziemiach. Obsadzone w 1051 r. biskupstwo wrocławskie było w tym czasie, obok diecezji krakowskiej, jedynym biskupstwem w państwie. Ostatecznej reorganizacji polskiej prowincji kościelnej dokonano w roku 1075. W jej skład weszły diecezje: gnieźnieńska, poznańska, krakowska, wrocławska i płocka. Wybrany w 1149 r. na stolicę biskupią biskup Walter, w miejsce pierwotnej katedry na Ostrowie Tumskim, rozpoczął budowę nowej, w stylu romańskim, która została ukończona za biskupa Żyrosława. Była to świątynia z kamienia, wzniesiona na wzór dawnych bazylik rzymskich. Kolejny kościół katedralny zaczęto wznosić za czasów biskupa Tomasza I; jego następca, biskup Tomasz II dokonał poświęcenia kościoła. W tej formie świątynia przetrwała następne dziesięciolecia. W czasie II wojny światowej uległa znacznym zniszczeniom. Po odnowieniu została poświęcona w 1951 r. przez kard. Stefana Wyszyńskiego.
becnie archidiecezja wrocławska obejmuje obszar prawie 9000 km kw. i jest zamieszkana przez ok. 1,2 mln ludzi. Na jej czele stoi abp Józef Kupny. Wspomagają go bp Andrzej Siemieniewski oraz seniorzy: kard. Henryk Gulbinowicz, abp Marian Gołębiewski i bp Józef Pazdur. Patronem archidiecezji jest św. Jan Chrzciciel, współpatronami: św. Jadwiga Śląska oraz bł. Czesław, dominikanin. W ponad 300 parafiach podzielonych na 33 dekanaty pracuje ok. 680 kapłanów diecezjalnych i blisko 270 zakonnych.
W 1997 r. we Wrocławiu odbywał się XLVII Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny, na którego zakończeniu obecny był św. Jan Paweł II. 1 czerwca 1997 r. odprawił on Eucharystię we Wrocławiu. Mówił wtedy:
hrystus przyszedł na świat, aby obdarzyć człowieka życiem Bożym. Nie tylko głosił Dobrą Nowinę, ale także ustanowił Eucharystię, która ma do końca czasów uobecniać Jego odkupieńcze misterium. A wybrał jako środek wyrazu elementy natury - chleb i wino, pokarm i napój, które człowiek musi spożywać, ażeby utrzymać się przy życiu. Eucharystia jest właśnie takim pokarmem i napojem. Ten pokarm zawiera w sobie całą moc Chrystusowego odkupienia. Człowiek, ażeby żyć, potrzebuje pokarmu i napoju. Człowiek, ażeby osiągnąć życie wieczne, potrzebuje Eucharystii. Jest to pokarm oraz napój, który przemienia życie człowieka i otwiera przed nim horyzont życia wiecznego. Spożywając Ciało i Krew Chrystusa człowiek, już tu na ziemi, nosi w sobie zalążek życia wiecznego, gdyż Eucharystia jest sakramentem życia w Bogu. Mówi Chrystus: "Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie" (J 6, 57).
źródło: http://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/11-16g.php3