Bł. Serafina Sforza (1434-1478)
Wiele cierpień doświadczyła w nieudanym małżeństwie. Jako klaryska pełniła dzieła pokutne i modliła się o nawrócenie męża.
Serafina pochodziła z hrabiowskiego rodu Montefeltro, urodziła się w Urbino około 1434 roku. Była córką Antoniego Guidy i Katarzyny z Colonnów, siostrzenicy papieża Marcina V. Gdy była małym dzieckiem, zmarli jej rodzice. Pewien czas opiekował się nią brat Oddantoni, a po jego tragicznej śmieci - brat przyrodni Fryderyk. Kiedy miała 13 lat jej wychowaniem zajął się wuj kardynał Prosper Colonna.
W 1448 roku Serafina poślubiła 41-letniego Aleksandra Sforzę i zamieszkała z nim w Pesaro. Nie było to małżeństwo udane. Serafina wiele wycierpiała ze strony podejrzliwego i niedojrzałego emocjonalnie męża, który - jak podają biografowie - kilkakrotnie próbował pozbawić ją życia. Ostatecznie Aleksander postanowił oddać Serafinę do klasztoru klarysek w Pesaro. Po otrzymaniu dyspensy papieskiej, siostry przyjęły prześladowaną kobietę do klasztoru.
Serafina zasłynęła z surowego życia, pełniła czyny pokutne, ofiarowała je za nawrócenie męża. Pewnego razu jej mąż skruszony przyszedł do furty klasztornej i błagał Serafinę o przebaczenie. Ku radości Serafiny Aleksander zmienił swoje życie, modlitwą i pokutą starał się zadośćuczynić za dawne błędy.
Serafina przeżyła w klasztorze w Pesaro 21 lat, pełniła w nim funkcję przełożonej. Zmarła mając 44 lata, 8 września 1478 roku. Jej kult zatwierdził papież Benedykt XIV w 1754 roku. W liturgii Kościół wspomina ją 8 września.
wp
źródło:
http://franciszkanie.pl/news.php?id=5421