MAMA, MACIERZYŃSTWO - WIELKI DĄB

Matka bardzo cierpiała, rozstając się ze swoimi synami.
Wiedziała jednak, że tylko, jeśli pozwoli im na pójście własnymi drogami, będą szczęśliwi.
Ukryła zatem swoje cierpienie w wielkiej, leśnej jamie, a kiedy ostatni syn odjechał, zakryła jamę i posadziła w niej latorośl dębu.
Dąb, jak wszystkie dęby, rósł bardzo wolno.
Kiedy matka umarła, był jeszcze drzewkiem.
Dziś jest to ogromny dąb, największy i najszlachetniejszy w całym lesie.
Inne drzewa patrzą na niego speszone, a ludzie przybywają tam zewsząd, aby go podziwiać.
Co jakiś czas wielki dąb drży.
Zdarza się to wtedy, kiedy pomiędzy ludźmi przybyłymi, by cieszyć się jego majestatem i chłodem, znajdzie się jakiś syn syna syna któregoś z synów tej, co posadziła owo drzewo...
Cierpienie matki, która wypuszcza synów w świat, nie ma bowiem końca.
Pozostaje ono pomiędzy najdroższymi darami, jakie można przekazać ludzkości.



Autor nieznany – zebrał ks. Antoni Wac