MAMA, MACIERZYŃSTWO - WIELKI DĄB Matka bardzo cierpiała, rozstając się ze swoimi synami. Wiedziała jednak, że tylko, jeśli pozwoli im na pójście własnymi drogami, będą szczęśliwi. Ukryła zatem swoje cierpienie w wielkiej, leśnej jamie, a kiedy ostatni syn odjechał, zakryła jamę i posadziła w niej latorośl dębu. Dąb, jak wszystkie dęby, rósł bardzo wolno. Kiedy matka umarła, był jeszcze drzewkiem. Dziś jest to ogromny dąb, największy i najszlachetniejszy w całym lesie. Inne drzewa patrzą na niego speszone, a ludzie przybywają tam zewsząd, aby go podziwiać. Co jakiś czas wielki dąb drży. Zdarza się to wtedy, kiedy pomiędzy ludźmi przybyłymi, by cieszyć się jego majestatem i chłodem, znajdzie się jakiś syn syna syna któregoś z synów tej, co posadziła owo drzewo... Cierpienie matki, która wypuszcza synów w świat, nie ma bowiem końca. Pozostaje ono pomiędzy najdroższymi darami, jakie można przekazać ludzkości.
Autor nieznany – zebrał ks. Antoni Wac
_________________ + Z Bogiem i Maryją.
|