Forum DDN - Drogowskazy do Nieba.

Źródło: http://www.bsm.org.pl/index.php?D=83


Grzech przeciwko Duchowi jest na ogół rozumiany jako niewybaczalny. Jednakże jest kilka rodzajów grzechu przeciwko Duchowi Świętemu, z których tylko jeden jest niewybaczalny.

Niewłaściwe, potoczne i uogólnione pojmowanie grzechu przeciwko Duchowi Świętemu jest potężną blokadą w poznawaniu i zrozumieniu prawd biblijnych i może służyć jako element manipulowania sumieniami ludzi.


"Mały Słownik Teologiczny" katolickiego ks. Mariana Kowalewskiego wśród grzechów przeciwko Duchowi Św. wymienia również taki:

"sprzeciwianie się uznanej prawdzie chrześcijańskiej." Rodzi się tutaj od razu wiele pytań: O jaki rodzaj sprzeciwu chodzi? Co jest uznaną prawdą chrześcijańską? - Czy Tradycja i dogmaty kościoła (katolickiego), czy nauka Biblii. Czy wolno te dwie sprawy oddzielać od siebie? Czyżby Biblia mówiła coś innego niż Tradycja i dogmaty?

Obawiam się, że strach przed popełnieniem grzechu przeciwko Duchowi Świętemu sprawia, że wielu ludzi unika tego rodzaju pytań. Przyjrzyjmy się zatem różnym kategoriom grzechu przeciwko Duchowi Świętemu, o których mówi Biblia.




1. GRZECH BLUŹNIERSTWA PRZECIW DUCHOWI ŚWIĘTEMU,


Rozpocznijmy od grzechu niewybaczalnego. Kto i kiedy go popełnił?


Mt 12:31-32 - "Każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom odpuszczone, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone."

W jakich okolicznościach Jezus wypowiedział to ostrzeżenie?

Po dokonaniu przez Niego kolejnego cudu, wielu ludzi zaczęło się zastanawiać, "czy nie jest to Syn Dawida?" (Mt 12:22-23). Innymi słowy, pozwolili sobie na samodzielne myślenie i zaczęli się zastanawiać, czy Jezus nie jest obiecanym Zbawicielem. Jak zareagowali na to faryzeusze, teologiczna elita tamtych czasów, która pierwsza powinna była rozpoznać to, kim był Jezus? Kiedy zauważyli jakie są nastroje wśród ludzi, podjęli takie działania, aby odwieść ich od uznania Jezusa jako Zbawiciela. Posuwają się w tym do granic podłości - moc Jezusa nazwali mocą szatana. Taką postawę, odwodzenie innych od uznania Jezusa jako Zbawiciela, Jezus nazwał grzechem bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu (Mt 12:31-32).



Niewybaczalny grzech bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu nie został popełniony przez zwykłych ludzi, lecz przez tych, którzy byli uważani za monopolistów w poznawaniu Pisma i nauczaniu prawd Bożych. Nie uznali Jezusa za Zbawiciela i innym też na to nie pozwalali. To był ich niewybaczalny grzech.
Czy można ten grzech popełnić dzisiaj?
Obawiam się, że tak.

Może być on popełniony przez tych,  którzy nauczają, że droga do Boga wiedzie nie tylko przez Jezusa, ale również przez innych pośredników. Nauczanie takie jest odwodzeniem ludzi od Jezusa, jako jedynego pośrednika, orędownika, powiernika i pomocnika.




2. GRZECH SPRZECIWU WOBEC DUCHA ŚWIĘTEGO,


Dz 7:51 - "Ludzie twardego karku i opornych serc i uszu, wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu, jak i ojcowie wasi, tak i wy."

Powyższe słowa pochodzą z przemówienia Szczepana, który przypomniał wszystko, co uczynił Bóg, w celu zbawienia ludzi. Ludzie poznali, co uczynił Bóg i wiedzieli, co sami mieli zrobić - upamiętać się, jednakże odrzucili oferowaną im łaskę. Taka postawa, odrzucenie oferowanej łaski, jest grzechem sprzeciwu wobec Ducha świętego.

Czy grzech ten może być popełniany dzisiaj? - Tak. Kiedy ludzie poznają to, co uczynił Jezus i dowiadują się, co sami powinni uczynić, aby dostąpić Bożej łaski, jednakże nie chcą się upamiętać i nie chcą uznać Jezusa za jedynego pośrednika między Bogiem a ludźmi (1 Tym 2:5), wtedy popełniają grzech sprzeciwu. Jednakże w chwili, kiedy się upamiętają, kiedy przyjmą Jezusa i Bożą łaskę, kiedy Jezus stanie się dla nich jedynym arcykapłanem, powiernikiem (Hbr 4:15; 7:25) i pomocnikiem (Hbr 2:18), wtedy dostąpią przebaczenia wszystkich grzechów, w tym również grzechu sprzeciwiania się Duchowi Świętemu.




3. GRZECH OKŁAMYWANIA DUCHA ŚWIĘTEGO,

"Czym to omotał szatan serce twoje, że okłamałeś Ducha Świętego?" (Dz 5:3). ,


Przykładem osób, którzy popełnili grzech okłamania Ducha Świętego, są Ananiasz i Safira. Ich grzech był oszustwem zrodzonym z chęci szukania ludzkiego uznania. Udawali oni ludzi wierzących i pojednanych z Bogiem, podczas gdy ich serca były tak samo skażone, jak przedtem, zanim weszli do wspólnoty chrześcijan. Reakcja Boga na ten rodzaj oszustwa była bardzo zdecydowana i powinna być ostrzeżeniem dla wszystkich, którzy manifestują swoje chrześcijaństwo dla swoich korzyści, podczas gdy ich serca nie są poddane Bogu. Można nabrać wszystkich, ale nie Boga. "Bóg nie da się z siebie naśmiewać" (Ga 6:7). Jeśli ktoś udaje pojednanego z Bogiem, niech się lepiej upamięta i wyzna swój grzech. Niech to zrobi szczerze przed Bogiem.




4. GRZECH ZASMUCANIA DUCHA ŚWIĘTEGO,

Ef 4:30-32 - "Nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia. Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością."

Grzech zasmucania Ducha Świętego jest popełniany przez ludzi wierzących, kiedy swoim zachowaniem i reakcjami nie przypominają charakteru Chrystusa.

Polacy, naród chełpiący się chrześcijaństwem, jest pełen tych rzeczy, które zasmucają Boga. Obcokrajowcy są zaszokowani naszym upadkiem moralnym, a jednocześnie naszą egzaltowaną religijnością. Może to nie jest zasmucanie, ale okłamywanie Ducha Świętego? Tym gorzej dla nas!




5. GRZECH GASZENIA DUCHA ŚWIĘTEGO,

1 Tes 5:19 - " Ducha nie gaście." Grzech ten jest popełniany przez chrześcijan, którzy nie idą za

przewodnictwem Ducha. Duch Boży może otwierać nam oczy na potrzeby ludzi wokół nas, fizyczne i psychiczne, po to, abyśmy wyszli im naprzeciw. Kiedy opieramy się, kiedy nie podejmujemy działań, wtedy jesteśmy nieposłuszni Bogu i gasimy Jego Ducha w nas. Kiedy ignorujemy Jego wolę względem nas, kiedy popełniamy grzechy i nie wyznajemy ich, do czego przynagla ich Duch święty, wtedy również gasimy działanie Ducha.



Jak rozwiązać taki problem?



Tak samo jak w przypadku każdego innego grzechu - wyznać go: " Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy, odpuści grzechy nasze i oczyści nas od wszelkiej nieprawości" -1 J 1:9. Zobacz również: Iz 59:1,2; 2 Kr 7:14. Wymieniliśmy pięć kategorii grzechu przeciwko Duchowi Świętemu: bluźnierstwo, sprzeciw, okłamywanie, zasmucanie i gaszenie. Jaki jest twój grzech przeciwko Duchowi świętemu? Wyznaj go i porzuć!




KONSEKWENCJE PSYCHICZNE

Zastanówmy się, jakie są konsekwencje niewłaściwie pojmowanego grzechu przeciw Duchowi świętemu. Wspomnieliśmy na wstępie, że grzech ten na ogół bywa definiowany jako "sprzeciwianie się uznawanej prawdzie chrześcijańskiej". Dla katolika uznaną prawdą będą nauki jego kościoła, ze wszystkimi dogmatami i obrzędami. Dla protestanta prawdy te są odmienne. Czy katolik może zatem czerpać z myśli protestanckiej i na odwrót? Czy człowiek może samodzielnie czytać Biblię i formułować własne poglądy o Bogu?



Ludzie wychowani w silnej tradycji religijnej boją się przyjęcia wszelkiej myśli o Bogu, która pochodzi z innej denominacji. Dlaczego? Dlatego, że przyjęcie innego poglądu mogłoby oznaczać sprzeciwienie się nauce własnej denominacji, a to z kolei w ich zrozumieniu byłoby grzechem przeciwko Duchowi Świętemu, który potocznie jest traktowany jako niewybaczalny. Z tego względu ludzie boją się badać, czy ich wiara ma podstawy biblijne i czy jest racjonalnie uzasadniona. Ich wiara staje się bardzo emocjonalna, a nawet fanatyczna. Wierzą, a dlaczego, to już nie jest istotne. Próba sprowokowania ich do zastanowienia się nad wyznawaną przez nich doktryną wywołuje w nich agresję, która wynika ze strachu przed popełnieniem niewybaczalnego grzechu.



Co ma zrobić człowiek, który zabrał się do czytania Biblii i nie może się doczytać w niej dogmatów, które mu zawsze wpajano, więcej, zaczyna odkrywać, że Biblia mówi co innego? Czy ma prawo do podążania za własnym wnioskami, a jeśli trzeba, do odrzucania dogmatów? Czy człowiek ma prawo do tego, aby szczerze wątpić w podaną mu naukę? Czy może samodzielnie szukać prawdy o Bogu? Czy będzie to grzechem przeciwko Duchowi świętemu?





Niewłaściwie pojmowany grzech przeciwko Duchowi świętemu jest potężną barykadą dla duchowego rozwoju. Dlaczego? Ponieważ człowiek wychowany w takim zrozumieniu tego grzechu boi się myśleć inaczej niż naucza jego kościół; boi się wyjść poza ramy dogmatów. Tak zdefiniowany grzech daje kapłanom możliwość manipulowania sumieniami wiernych, aby nie pozwolić im myśleć inaczej. W tym momencie trzeba jeszcze raz przypomnieć, że grzech bluźnierstwa przeciw Duchowi Świętemu nie został popełniony przez zwykłych ludzi, ale właśnie przez kapłanów, przez faryzeuszy, którzy manipulowali sumieniami ludzi, aby odwieść ich od samodzielnego myślenia w sprawach wiary i uznania Jezusa za Zbawiciela. Przytoczona definicja grzechu przeciwko D.Św. nie pochodzi z Biblii ale jest wymysłem kapłanów.



Jezus powiedział swoim wyznawcom - "Poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi"
(J 8:32). Prawda Jezusa wyzwala ze wszelkiej niewoli, w tym niewoli lęku przed popełnieniem niewybaczalnego grzechu. Jeśli ktoś szuka Boga, ten nie może popełnić niewybaczalnego grzechu, który, jak powiedziano wcześniej, polega na czynieniu wszystkiego, aby inni nie poznali Chrystusa jako Zbawiciela. Czytaj Biblię i nie bój się myśleć samodzielnie!





Jerzy Marcol



PS. Powyższy artykuł pisałem chyba w 1995 roku. Obecnie chciałbym dodać kilka uwag.



 

W zrozumieniu teologii katolickiej, istnieją dwie kategorie grzechów:

powszechne, inaczej zwane lekkimi, oraz
ciężkie, zwane śmiertelnymi.
Istnieją też dwa stany duchowe człowieka:

?Stan łaski uświęcającej?, w którym znajduje się osoba ochrzczona w Kościele Rzymsko Katolickim, a która nie popełniła grzechu śmiertelnego.
?Stan grzechu śmiertelnego?, w którym znajduje się osoba, która popełniła coś, co według KRK jest grzechem śmiertelnym.

Według nauki KRK, dusza osoby będącej w ?stanie łaski uświęcającej? po śmierci odchodzi do czyśćca, skąd zostaje wyzwolona między innymi dzięki mszom odprawionym w jej intencji np. z inicjatywy krewnych. Jeśli idzie o duszę osoby, która umiera w ?stanie grzechu śmiertelnego?, to po śmierci odchodzi ona do piekła i nie ma dla niej ratunku.

Według nauki KRK, osoba która popełniła grzech śmiertelny, dopóki żyje może wrócić do ?stanu łaski uświęcającej?, poprzez wyznanie i zaniechanie grzechu oraz wypełnienie pokuty nakazanej przez księdza. Oznacza to, że grzech śmiertelny nie jest niewybaczalny. Grzech śmiertelny staje się niewybaczalnym dla osoby, która umrze w ?stanie grzechu śmiertelnego.?

_________________
+ Z Bogiem i Maryją.