Forum DDN - Drogowskazy do Nieba.

  



Nowy temat  Odpowiedz w temacie  [ Posty: 20 ]  Idź do strony nr...    1 2   
Przeszukiwarka poniższego WĄTKU:
Autor Wiadomość
Post: 30 gru 2012, o 20:58 
Offline
200p
200p

Rejestracja: 16 gru 2012, o 23:18
Posty: 265
Pytania dotyczące sztuki sakralnej, znaczenie znaków, napisów


Wartość katakumb polega jeszcze na tym, że tu zrodziła się chrześcijańska sztuka. To tu właśnie, w cubiculum zamożnego chrześcijanina, powstawały pierwsze freski ilustrujące sceny ze Starego i Nowego Testamentu. Choć nie figurują pod nimi nazwiska wykonawców i trudno podać dokładną datę powstania malowideł, tu należy szukać korzeni ikonografii chrześcijańskiej. Być może sztuka ta zaczęła się od symboli wyrytych czy wydrapanych niezdarnie na płytach zamykających loculus.
1. Cubiculum grob (nyża nagrobna), najczęściej rodzinnego, w katakumbach,
2. Loculus ( łacina , "małe miejsce"), w liczbie mnogiej loculi , jest architektonicznym niszowym wyrębem w skale , wielkości , że mieści się ciało, jak w katakumbach , lub wyrobek skalny , mauzoleum albo inne miejsce pochówku. W starożytności , ujście loculus mogą zostać zamknięte z rzeźbiarskiej płyty

Symbolika

Niektóre z nich przejęto od pogan, odpowiednio adaptując, inne były nowe. Najstarszy czysto chrześcijański symbol to przekreślona u góry kotwica, zaszyfrowany znak krzyża, zarazem symbol zakotwiczenia w Chrystusie. Ponieważ alegorią śmierci w basenie Morza Śródziemnego było morze i żeglowanie, Kościół przedstawiano jako statek, który przepływając przez morze-śmierć miał za sternika św. Piotra, a maszt był symbolicznym przedstawieniem krzyża. Latarnia morska stanowiła symbol wiecznego celu, do którego zdąża łódź życia.

Czysto chrześcijańskim symbolem stał się także monogram Chrystusa z greckich liter XP (Chi Ro), umieszczony w wieńcu z wawrzynu; symbolizował zwycięstwo. Świecznik, kaganek to światło wiary, gałązka oliwna - jeszcze od czasów pogańskich - była symbolem pokoju. Od pogan zapożyczono też palmę; gałąź palmowa lub gałązka wawrzynu to nagroda starożytnych dla zwycięzców w zawodach sportowych, teraz stała się nagrodą za zwycięstwo ducha. Ponieważ palma nigdy nie traci liści, pozostaje zielona przez cały rok, była symbolem doskonałości, a dla chrześcijan - życia w pełni łaski.

Ryba to także symbol przejęty od pogan. Chrześcijanie przekształcili go w akrostych (gr. akrostichos). Ponieważ słowo "ryba" po grecku pisze się ichthys, kolejne litery słowa stanowiły akrostych: I (Jesous) CH (Christos) TH (Theou) Y (Yios) S (Soter), co oznacza: Jezus Chrystus Boga Syn Zbawiciel. Wystarczył zatem rysunek ryby, by dla wyznawcy Jezusa Chrystusa wszystko było jasne.

_________________
Miłość nie jest kochana
Św. Franciszek


Na górę
Post: 1 sty 2013, o 12:41 
Offline
200p
200p

Rejestracja: 16 gru 2012, o 23:18
Posty: 265
Biała gołębica , od pierwszych wieków chrześcijaństwa główny ikonograficzny symbol Ducha Świętego. A nakazem papieża Benedykta XIV ? jedyny.
W narodach wschodnich gołąb zawsze kojarzony był z duchem i duszą. Mieszkańcy Syrii umieszczali nad grobowcami domki dla gołębi, albowiem gołąb był dla nich obrazem ulatującej duszy ludzkiej. W antycznej Grecji gołąb był między innymi symbolem dominacji ducha nad ciałem. W wielu cywilizacjach gołębie pełniły rolę przewodników dusz po śmierci.
W Biblii gołębica jest najczęściej wymienianym ptakiem spośród wszystkich gatunków.
Uważano tego ptaka za wyróżniającego się łagodnością, delikatnością, niewinnością. Mówiono o nim, że jest ?owcą pomiędzy ptakami?.
?Będę wzdychał jak gołębica? ? czytamy u Izajasza, który w ten sposób ukazuje Izrael oczekujący ocalenia od Boga. W jednej z homilii Orygenesa czytamy, że kto ma oczy gołębicy, czyli niewinne i czyste spojrzenie, ten widzi to, co prawe i zasługuje na miłosierdzie.
Według słów św. Augustyna: ?A zatem tak należało ukazać Ducha Świętego, zstępującego na Pana, aby każdy zrozumiał, iż jeśli ma Ducha Świętego, musi być prosty jak gołębica, musi z braćmi utrzymywać prawdziwy pokój, który oznaczają pocałunki gołębi.(?)
Także w Ewangeli św. Łukasza czytamy: ?Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica??.
Jednak do XV wieku, szczególnie w malarstwie ikonowym, spotykane były przedstawienia Ducha Świętego jako dorosłego męża siedzącego obok Boga Ojca i Chrystusa.
Zdarzały się też, choć dużo rzadziej, innego rodzaju ukazania Trójcy Świętej, nieco szokujące ? jako trzy męskie twarze zrośnięte ze sobą.

Dopiero w 1628 roku papież Urban VII zabronił przedstawiać Ducha Świętego w postaci ludzkiej, a zakaz ten ponowił Benedykt XIV ponad sto lat później. I właśnie on w 1775 roku nakazał, aby Trzecią Osobę Boską ukazywać w sztuce wyłącznie w postaci gołębicy.

_________________
Miłość nie jest kochana
Św. Franciszek


Na górę
Post: 1 sty 2013, o 13:01 
Offline
200p
200p

Rejestracja: 16 gru 2012, o 23:18
Posty: 265
Symbole Ducha Świętego

Ogień

W poranek Pięćdziesiątnicy Duch Święty zstąpił na Apostołów pod postacią ognistych języków. Zresztą już Jan Chrzciciel zapowiedział Chrystusa jako Tego, który będzie chrzcił Duchem Świętym i ogniem. To ten Duch, o którym Jezus powie: ?Przyszedłem rzucić ogień na ziemię, i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął?. W duchowej tradycji symbolika ognia uważana jest za jedną z najlepiej wyrażających działanie Ducha Świętego. Artyści malujący scenę Zesłania Ducha Świętego zawsze, oprócz wizerunku gołębicy, ukazywali języki ?jakby z ognia? nad głowami Apostołów i Maryi.
Z tym symbolem łączy się kolor czerwony.

Wiatr

?Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru i napełnił cały dom, w którym przebywali? ? Duch Święty ogarnia cały stworzony świat i jak wiatr wieje tam, gdzie chce, słychać Jego szum, ale nie można Go zobaczyć. Duch Święty to wiatr, który ogarnia całego człowieka. Pojęcie ?Duch? jest tłumaczeniem hebrajskiego słowa Ruah, które przede wszystkim oznacza tchnienie, powietrze, wiatr.

Woda

Woda chrzcielna oznacza nasze narodzenie do życia Bożego, które jest nam udzielane w Duchu Świętym. Zostaliśmy ?napojeni jednym Duchem?. Duch jest w sposób osobowy Wodą żywą, która wypływa z boku Chrystusa ukrzyżowanego i która tryska w nas na życie wieczne.

Obłok i światło

Obłok ? raz ciemny, innym razem świetlisty ? objawia Boga osłaniając transcendencję Jego chwały. Duch Święty zstępuje na Maryję i osłania Ją ?swoim cieniem?, by poczęła i urodziła Jezusa. ?Zjawił się obłok i zasłonił ich? na Górze Przemienienia. Wreszcie ?obłok zabrał? Jezusa w dniu Wniebowstąpienia i objawi Syna Człowieczego w chwale w dniu Jego Przyjścia.

_________________
Miłość nie jest kochana
Św. Franciszek


Na górę
Post: 10 sty 2013, o 22:32 
Offline
200p
200p

Rejestracja: 16 gru 2012, o 23:18
Posty: 265
Pierwsze wizerunki Chrystusa

najstarsze zachowane do dziś, a pochodzące z III w. i są dziełami pogańskich artystów stworzonymi na zamówienie chrześcijan. Wykorzystywali oni znane sobie motywy i Chrystusa ukazywali np. na wzór Heliosa czy Orfeusza(np. w jedynym z sarkofagów w Ostii). Tworząc ewangeliczny obraz Jezusa jako Dobrego Pasterza, artyści wzorowali się na znanym sobie przedstawieniu Hermesa z owcą na ramionach.

II Sobór w Nicei (787 r.) dopuścił przedstawianie Osób Boskich na obrazach i kult tych obrazów. Obrońcy kultu obrazów, tacy jak św. Jan Damasceński czy św. Bazyli, wskazywali właśnie na to, że od momentu Wcielenia Boga sztuka tworzenia Jego wizerunków jest czymś godziwym.

Jezus Ukrzyżowany jest ukazywany w inny sposób, niż robi się to teraz. Nie jest przedstawiony jako cierpiący człowiek, lecz jako Bóg - Król i Zwycięzca. Podkreślają to także rozmiary postaci Jezusa, który jest niemal dwa razy większy od ukrzyżowanych z Nim łotrów. Pokazywanie Jezusa jako królującego na krzyżu ma swoje źródła w Ewangelii św. Jana, w której apostoł pisał, że godzina męki Chrystusa to godzina Jego wywyższenia (por. J12,23). W tej Ewangelii nie ma np. wzmianki o Szymonie z Cyreny, który pomaga nieść krzyż Jezusowi, bo krzyż jest tryumfalnym orężem, narzędziem wywyższenia Chrystusa. Do czasów św. Franciszka z Asyżu, poza nielicznymi wyjątkami, takimi jak pochodzący z X w. krzyż margrabiego Gerona z Kolonii, na którym widzimy Chrystusa cierpiącego, Jezus jest ukazywany jako Zwycięzca (XII w.). Franciszkanie starali się pokazywać zwłaszcza te etapy życia, które podkreślały człowieczeństwo Jezusa: narodziny i śmierć. W przedstawieniach Jezusa ukrzyżowanego zaczyna dominować motyw cierpienia, fizycznego bólu. Odtąd zaczęto też tworzyć obrazy ukazujące Jezusa siedzącego na jednym tronie z Maryją i koronującego ją. Wcześniej taki sposób prezentowania Jezusa i Maryi był nie do pomyślenia.

_________________
Miłość nie jest kochana
Św. Franciszek


Na górę
Post: 14 sty 2013, o 20:21 
Offline
200p
200p

Rejestracja: 16 gru 2012, o 23:18
Posty: 265
Maria , Maryja

Maryja, Miriam, Maria z Nazaretu (aram. ???? Marjam; gr. ??????, ????? María; arab. ???? Marjam) (ur. przed 20 p.n.e. w Jerozolimie[1] lub Seforis[2], zm. po 30 n.e. według tradycji w Efezie[3]) ? matka Jezusa Chrystusa, żona Józefa z Nazaretu, jedna z głównych osób w wierze wielu wyznań chrześcijańskich, szanowana także w islamie. Maryja wymieniana jest w Modlitwie Eucharystycznej .
Bogurodzica, Matka Boża, Matka Boża Nieustającej Pomocy i Dziewica Maria z Nazaretu.
Jednym z najważniejszych tytułów Marii jest Matka Boża znanych również pod nazwami Boża Rodzicielka i Bogurodzica (gr. ????????, Theotokos).
Tytuł ten jest związany z dogmatem, ogłoszonym na soborze efeskim (431), który zakończył spór dotyczący natury Chrystusa i w konsekwencji prawa Marii do nazywania ją Matką Boga. Chrystus-człowiek był synem Marii, natomiast Chrystus Bóg-Syn Boży, Druga Osoba Boska, jest synem jedynie Boga Ojca,który rodzi Go odwiecznie, przed utworzeniem świata. Sobór stwierdził, że jest tylko jedna osoba Jezusa Chrystusa i jeden syn, Bóg człowiek, rodzony odwiecznie przez Boga Ojca, a w czasie przez Marię Dziewicę. Maria wydała na świat osobę Syna Bożego, którym jest Słowo Wcielone (por. J 1,1.14), w tym sensie jest Bogurodzicą ? Matką Boga.

_________________
Miłość nie jest kochana
Św. Franciszek


Na górę
Post: 14 sty 2013, o 20:30 
Offline
200p
200p

Rejestracja: 16 gru 2012, o 23:18
Posty: 265
Madonna w sztuce,

Matka Boska, pierwsze wizerunki pojawiły się sztuce chrześcijańskiej od III w. Początkowo przedstawiana w scenach z Jezusem, a po soborze efeskim (431), kiedy nastąpił wzrost kultu Maryjnego, występuje również jako przedstawienie samodzielne, najczęściej frontalne, np. z Dzieciątkiem na kolanach (tronująca): malarstwo ścienne, tablicowe, miniaturowe, mozaiki, płaskorzeźby oraz iluminacje w kodeksach.

Typ Madonny tronującej popularny był również w sztuce przedromańskiej, wczesnoromańskiej i romańskiej. Dosyć wcześnie pojawiło się przedstawienie Madonny swobodniejsze, z Dzieciątkiem na lewym ramieniu (np. z katedry w Faras, około 1005) oraz Madonny stojącej. W malarstwie ściennym epoki Komnenów rozwinął się pod wpływem malarstwa miniaturowego styl będący zwrotem do antyku, z cytatem ze sztuki starożytnej, z pogodnymi, nieupozowanymi postaciami (np. mozaika z około 1100 w kościele klasztornym w Dafni koło Aten i z około 1118?1122 Maria stojąca z Dzieciątkiem obok Jana II Komnena z żoną Ireną ? słynna mozaika z Hagia Sophia).

W malarstwie bizantyjskim pojawiło się wiele typów przedstawień Madonny, np. Platytera: Matka Boża w pozie orantki z popiersiem Chrystusa Emanuela w medalionie na wysokości piersi (np. marmurowa ikona z Konstantynopola z około1204), lub rzeźbiona z kości słoniowej Maria Hodegetria (przewodniczka) trzymająca Jezusa na lewym ramieniu.

Pod wpływem malarstwa bizantyjskiego rozwinął się różnorodny typ przedstawień Madonny w ikonach ruskich, m.in. stojąca w grupie np. po prawej stronie tronującego Chrystusa: Matka Boża Włodzimierska z 1. poł. XII w. z pięknym obliczem i Dzieciątkiem przytulonym do twarzy. Pięknym przykładem ikony Madonny jest pochodzące z X w. przedstawienie Matka Boska Chachulska (Muzeum Sztuki Gruzińskiej w Tbilisi).

W sztuce romańskiej występuje przede wszystkim typ Madonny tronującej, ale także często malowano sceny oparte na Ewangeliach, apokryfach, przedstawiające np. Narodziny Marii, Zwiastowanie ? tzw. cykle Maryjne.

W X w. pojawiła się też rzeźba pełnoplastyczna przedstawiająca Marię, np. Madonna z Essen (973?982). W rzeźbie gotyckiej około 1400 wykształcił się typ tzw. Pięknej Madonny jako ideału urody kobiecej ? postaci o pięknym, młodym, uśmiechniętym, pogodnym obliczu, w misternie udrapowanych szatach, często we wdzięcznych ?zatrzymanych w ruchu? pozach, z Jezusem ? dzieckiem na ręce (np. z kościoła Św. Elżbiety we Wrocławiu z przełomu XIV/XV w.) lub bez Dzieciątka.

W XIV w. rozpowszechnił się zarówno w malarstwie, jak i rzeźbie typ przedstawiania Madonny związany z Męką Pańską Pieta, Matka Boża Bolesna ? Mater Dolorosa (np. Pieta z Awinionu, około 1454?1456 obecnie w Luwrze). Również w Polsce w tym czasie pojawił się ten typ przedstawienia, np. Pieta z wielkopolskiego Jeżowa (Muzeum Narodowe w Poznaniu).

W renesansie typ przedstawiania Madonny był mniej oficjalny, popularne były różnorodne sceny adoracji Dzieciątka lub Madonny o typie poetyckim na tle pejzażu (np. Madonna Perugina, Rafaela, Botticellego) lub przy różnych czynnościach (np. z księgą) oraz jak pięknie skomponowana przez Botticellego w kole z pięcioma aniołami i Dzieciątkiem, Madonna del Magnificat (około 1482?1483) ? pisząca hymn czy jak Madonna Benois (1475-1478) Leonarda da Vinci, bawiąca się z Dzieciątkiem.

Jednym z najlepiej skomponowanych obrazów w historii sztuki jest Madonna w grocie (około1483) Leonarda. Popularny stał się również temat podejmowany przez wielu artystów (także kilkakrotnie przez Leonarda da Vinci) Święta Anna Samotrzecia (babka, matka i wnuk w zwartej kompozycji). Popularne były również inne typy ikonograficzne, często symboliczne: Matka Boska Miłosierna ? Mater Misericordiae, Madonna Apokaliptyczna (otulona słońcem, na półksiężycu, depcząca smoka), Madonna brzemienna.

Po soborze trydenckim (1545?1563) pojawiło się przedstawienie Matki Bożej Niepokalanej z różnymi atrybutami, w czasie baroku Matka Boska Różańcowa, Zwycięska i inne. Kult maryjny jest związany z cudownymi wizerunkami, np. Matki Boskiej Częstochowskiej (obraz około 1382 powierzony klasztorowi paulinów na Jasnej Górze w Częstochowie, data powstania znacznie wcześniejsza), Matki Boskiej Ostrobramskiej (1620?1630) z Wilna.

_________________
Miłość nie jest kochana
Św. Franciszek


Na górę
Post: 14 sty 2013, o 20:48 
Offline
200p
200p

Rejestracja: 16 gru 2012, o 23:18
Posty: 265
symbole Maryjne :

Ciała niebieskie :

słońce - ­Electa ut sol - "Wybrana jak słońce" (Pnp 6, 9) ? tu w znaczeniu czystości Maryi; por. też Ap 12,1: ?kobieta ubrana w słońce?.

księżyc - Pulchra ut luna ­- "Piękna jak księżyc" (Pnp 6, 9) ? oznacza tu czystość i Niepokalane Poczęcie (choć księżyc ma też wiele innych znaczeń, np. symbolizuje zło; por. Ap 12,1: niewiasta z księżycem pod stopami).

gwiazda - Ten symbol pochodzi z wczesnochrześcijańskiego hymnu ku czci NMP Ave maris stella, którego najstarszy znany tekst zachował się
w Codex Sangallensis z IX w. w opactwie Sankt-Gallen. "Gwiazdą morza" nazywano Matkę Bożą za św. Hieronimem, który twierdził, że jest to tłumaczenie jej imienia (gra słów Maria ? maris); niekiedy imię to tłu­maczono także jako "kroplę morza" - Stilla maris - kroplę goryczy, symbol cierpienia Maryi (por. hebr. mar ? kropla i jam ? morze). "Gwieździe morza" poświęcano czasem w sztuce odrębne kompozycje.

gwiazda zaranna - Stella matutina - symbol z Apokali­psy: "Jam jest Odrośl i Potomstwo Dawida, gwiazda świecąca poranna" (Ap 22,16), oznaczający początkowo Chrystusa, później przeniesiony na Ma­ryję.

jutrzenka - Aurora consurgens - "Kimże jest ta, która świeci z wysoka jak zorza" (Pnp 6,10) ? obraz podobny do gwiazdy zarannej ? Maryja zwiastująca światu zbawienie.

tęcza ? arcus pulcher aeteri - znak przymierza Boga z ludźmi oraz Bożej łaskawości i dobroci, a także pokoju (zob. Rdz 9,11-13).

_________________
Miłość nie jest kochana
Św. Franciszek


Na górę
Post: 14 sty 2013, o 20:51 
Offline
200p
200p

Rejestracja: 16 gru 2012, o 23:18
Posty: 265
CD
Symbolika roślinna :

krzew różany - Plantatio rosae - ­"Wyrosłam (...) jak krzewy róży
w Jerychu" (Syr 24,14). Czasem też np. korona różana.

cedr ? Cedrus exaltata - "Wyrosłam jak cedr na Libanie" (Syr 24,13) ? drzewo bardzo cenione ze względu na pień, zazwyczaj bardzo wysoki
i prosty, a także z racji bardzo miłego zapachu. Co jednak najważniejsze
w odniesieniu do symboliki maryjnej ? drzewo cedrowe jest odporne na działanie wszelkiego robactwa i wedle przekonania starożytnych w ogóle nie gnije. Staje się tym samym symbolem Maryi, która wolna była od zepsucia grzechu.

czerwony kwiat na wysokiej łodydze - Virga Jesse floruit ­? ?Różdżka Jessego zakwitła? (por. Iz 11,1). Słowa odnoszone w pierwszym rzędzie do zapowiadanego Mesjasza mającego narodzić się z rodu Jessego, zostają zastosowane do Maryi, wywodzącej się również z rodu Dawidowego. Przepowiednię tę chętnie stosowano do NMP ze względu na grę słów: virga (różdżka) ? virgo (dziewica)[2].

lilia - Sicut lilium inter spinas ? ?Jak lilia pośród cierni, tak przyjaciółka ma pośród dziewcząt? (Pnp 2,2). Czasem symbol ten interpretowano jako różę bez kolców - symbol Maryi wolnej od wszelkiego grzechu. Zdarzało się też, że Matkę Bożą po prostu utożsamiano z lilią.

palma i oliwka ? quasi palma exaltata sum in Cades et (?) quasi oliva speciosa in campis ? ?Wyrosłam (?) jak palma w Engaddi (?) jak wspaniała oliwka na równinie? (Syr 24,14). Palma symbolizuje wszystko, co wzniosłe i szlachetne. Oliwka jest symbolem skromności i pokory, a także zapowiedzią pokoju i błogosławieństwa Bożego (por. historia potopu). Poza tym, jeśli kogoś porównuje się do oliwki, to chce się przez to powiedzieć, że pozostaje on pod szczególną opieką Boga (por. Ps 52,10).

_________________
Miłość nie jest kochana
Św. Franciszek


Na górę
Post: 14 sty 2013, o 20:59 
Offline
200p
200p

Rejestracja: 16 gru 2012, o 23:18
Posty: 265
CD
Symbole przedmiotowe , figuralne :

brama otwarta ze złotym wnętrzem - Porta coeli ? ?Brama do nieba? (Rdz 28,17): Maryja jako Po­średniczka między Bogiem i ludźmi.

brama zamknięta ? ?I rzekł do mnie Jahwe: Ta brama ma być zamknięta. Nie powinno się jej otwierać, albowiem Jahwe, Bóg Izraela wszedł przez nią. Dlatego winna ona być zamknięta? (Ez 44,2): znak dziewictwa Maryi.

studnia (Puteus aqua­rum vivientium) i fontanna (Fons hortorum) ? ?Tyś źródłem mego ogrodu, zdrojem wód żywych, spływających z Libanu? (Pnp 4,15) ? symbol życia, urodzajności, oczyszczenia. W znaczeniu przenośnym może też odnosić się do życiodajnego łona niewiasty
(por. Kpł 20,18).

zwierciadło - Speculum sine macula ? ?Jest odblaskiem wieczystej światłości, zwierciadłem bez skazy? (Mdr 7,26) ? obraz odnoszący się do Bożej Mądrości zostaje przeniesiony na Maryję (?bez skazy? etc.)

runo Gedeona ? na które spadła rosa z nieba (znana historia biblijna
z Sdz 6,36-40), stanowi symbol i czystości, i Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej.

drabina lub schody ? odniesienie do drabiny Jakubo­wej: ?I we śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchoł­kiem nieba? (Rdz 28, 12): pośrednictwo Najświętszej Panny i jej pomoc dla wiernych, którzy pragną osiągnąć niebo.

Arka Noego - od wczesnego chrześcijaństwa była symbolem Kościoła
i jego ziem­skiej egzystencji. Arkę ocaloną z potopu przyrównywano
w emblematyce do Marii Niepokalanej, która jako jedyna, wybrana przez Boga, uniknęła losu potomków Adama.

Arka Przymierza ? Foederis Arca (zob. Wj 25,10-22) ? porównanie Maryi z Arką Przymierza, na którą spuścił się ?obłok Jahwe?, tak jak na Marię jak cień zstąpiła ?moc Najwyższego? (Łk 1,35). Ponadto Arka Przymierza zawierała największe świętości oraz była znakiem obecności Boga wśród ludu.

_________________
Miłość nie jest kochana
Św. Franciszek


Na górę
Post: 14 sty 2013, o 21:02 
Offline
200p
200p

Rejestracja: 16 gru 2012, o 23:18
Posty: 265
CD
Miejsca :

ogród - Hortus conclusus ? ?Ogrodem zamkniętym jesteś, siostro ma, Oblubienico? (Pnp 4,12): symbol dziewictwa Maryi.

miasto - Civitas Dei ? ?Miasto Boże, najświęt­szy przybytek Najwyższego? (Ps 45,5); ?Głoszą o tobie rzeczy pełne chwały, o miasto Boże? (Ps 86,3): jak w Jeruzalem na Syjonie zamieszkał Jahwe, tak w Maryi zgotował sobie mieszkanie Syn Boży.

zamek warowny z wieżą - Turris David cum propugnaculis ? ?Szy­ja twa jak wieża Dawida, warownie zbudowana? (Pnp 4,4): Maryja twierdzą zasłaniającą nas przed napaściami wrogów duszy. Ponadto smukłość
i kolor szyi Oblubienicy jest symbolem wysokiej godności i niezwykłej świętości duszy NMP.

dom na wzgórzu ? Mons domus Domini ? ?góra świątyni Pańskiej?
(Iz 2,2): góra oznaczała m. in. miejsce spotkania nieba z ziemią i miejsce zamieszkania chwały Pańskiej.

_________________
Miłość nie jest kochana
Św. Franciszek


Na górę
Post: 14 sty 2013, o 21:08 
Offline
200p
200p

Rejestracja: 16 gru 2012, o 23:18
Posty: 265
CD
łabędź ? ?ptak niepokalany?, ?żywe objawienie światła? był jednym ze średniowiecznych symboli czystości i niewinności duszy z powodu swej niezwykłej bieli i piór nieprzepuszczających wody. Nic dziwnego, że wszedł bardzo szybko do kręgu symboli maryjnych i stał się bardzo popularny
w baroku, głównie za sprawą emblematów. Oznaczał czystość Matki Bo­żej. Pta­k, którego najczystszych piór nie może zmoczyć woda był porównywany do Marii niesplamio­nej grzechem pierworodnym.

obelisk w kształcie piramidy ? wyraża związek między mądrością niebiańską i ziemską. Nadawano mu formę piramidy ? symbolu doskonałości, cnoty i chwały. Piramida wznosząca się ku słońcu, piramida, której nie ogarniają ciemnoś­ci, jest obrazem Matki Bożej, która, zgodnie ze słowami św. Hieronima, nigdy nie była w ciemnościach grzechu,
a zawsze w świetle łaski. Piramida, nad którą słońce stoi w zenicie, nie rzuca cie­nia i dusza Maryi, którą oświetla Słońce ? jej Syn Chrystus, jest wolna od cienia grzechu.

perła w otwartej muszli - muszlę, konchę łączono z tekstem z Księgi Sędziów (Sdz 6,37), g...

_________________
Miłość nie jest kochana
Św. Franciszek


Na górę
Post: 21 mar 2013, o 16:10 
Offline
200p
200p

Rejestracja: 16 gru 2012, o 23:18
Posty: 265
Paramenty i naczynia liturgiczne


Słowem ?paramenty? (łac. paramenta znaczy ? szaty ozdobne) określamy szaty liturgiczne, jak ornaty, stuły, alby, komże, kapy itp. Dawniej paramentami nazywano wszelkie sprzęty stosowane w liturgii Kościoła.



MITRA

Mitra (z łac. przepaska na głowę, turban, inaczej infuła) ? wysokie liturgiczne nakrycie głowy i znak godności chrześcijańskich dostojników kościelnych ? biskupów, kardynałów, opatów, infułatów oraz archimandrytów, noszone podczas pełnienia czynności liturgicznych.

Nazwa ceremonialnego nakrycia głowy biskupów, mitra, jest pochodzenia starożytnego. Jeszcze w czasach przedchrześcijańskich określano tym terminem każde nakrycie głowy. Natomiast łaciński wyraz infula, który pierwotnie oznaczał opaskę, noszoną głównie przez kapłanów i westalki, został przyjęty w Kościele Katolickim i Kościołach wschodnich dopiero w średniowieczu i to nie w księgach liturgicznych, lecz w mowie potocznej.


Zasadnicza forma szat duchowieństwa chrześcijańskiego została wypracowana w pierwszych wiekach po Chrystusie. Wzory czerpano głównie z szat kapłanów klasycznego Rzymu, ale także z szat kapłańskich Starego Przymierza. Właśnie dla odróżnienia od prezbiterów, biskupi przyjęli nakrycie głowy podobne do tego, którego w religii mojżeszowej używał arcykapłan. Była to ozdobna przepaska noszona na głowie. Nie posiadamy szczegółowych relacji, jak wyglądało wówczas owo nakrycie głowy. Mogła być to zarówno złota obręcz, jak i przepaska na czoło czy też zakrywająca głowę. Z pewnością ówczesne mitry nie były używane wszędzie i przez wszystkich biskupów. Także wyglądem daleko było im jeszcze do infuł średniowiecznych, czy też współczesnych.

Pierwowzorem tiary oraz mitry w jej obecnej formie mógł być camelaucum (gr. ???????????, kamiławka). Było to nakrycie głowy urzędników Cesarstwa Bizantyjskiego. W późnym okresie imperium stał się formą korony, używaną przez cesarzy bizantyjskich i wysokich dostojników państwowych.


Kolejne etapy powstawania współczesnej formy mitryW Rzymie mitra była w użyciu już w początkach chrześcijaństwa, zaś poza Wiecznym Miastem weszła do użytku około roku 1000. Pierwsze zapiski o używaniu mitry przez biskupów znajdują się w papieskiej bulli Leona IX z roku 1049. Od 1150 jej użycie rozprzestrzeniło się na wszystkie zachodnie prowincje kościelne.

Papież Aleksander II (1061-1073) jako pierwszy nadał prawo noszenia mitry prezbiterowi ? opatowi klasztoru św. Augustyna w Canterbury. Urban II pozwolił na to samo opatowi Cluny.

Kościół rzymskokatolickiW Kościele katolickim prawo noszenia mitry posiadają biskupi, opaci, oraz za zgodą papieża kardynałowie, którzy nie przyjęli sakry biskupiej.

Niegdyś także inni prałaci, na mocy specjalnych przywilejów, mogli używać mitry. Obecnie protonotariusze apostolscy, tzw. infułaci, dość często używają mitry simplex, lecz współcześnie obowiązujące przepisy liturgiczne tego nie przewidują.

Obecnie nie praktykuje się także podziału na opatów uhonorowanych mitrą i tych, którzy nie mogą jej używać.

Niegdyś w obrządku łacińskim precyzyjnie rozróżniano trzy rodzaje infuł:

Pretiosa (drogocenna) ? dawniej wykonana z materii jedwabnej, haftowana złotem lub srebrem i ozdobiona szlachetnymi kamieniami lub blachami ze złota lub srebra.
Auriphrygiata (złotem haftowana) ? gładka, z niewielkimi haftami wykonanymi ze złota, nie zdobiona cennymi kamieniami, lecz ewentualnie perłami.
Simplex ? wykonana z białego adamaszku lub innej tkaniny jedwabnej, albo nawet białego płótna, bez haftów, z czerwonymi frędzlami u wstążek, nie posiada dodatkowych zdobień; zwyczajowo używana na pogrzebach, podczas liturgii Wielkiego Piątku, przez kardynałów w obecności papieża oraz przez koncelebransów Mszy świętej;
Ceremoniał biskupów w najnowszym wydaniu nie przewiduje takiego podziału. Współczesne mitry także są pięknie zdobione, choć unika się mitr bogato zdobionych. Coraz częściej wykonuje się je w kolorze liturgicznym, wskazanym dla danej celebracji.

Gdy w czasie liturgii biskup w danej chwili nie używa infuły, jeden z insygniarzy ? ministrant mitry, przytrzymuje ją przez welon naramienny. Welon oprócz funkcji estetycznej ma także funkcję praktyczną ? chroni szlachetną tkaninę przed niszczącym działaniem potu.

Mitrę i pastorał podaje i odbiera od biskupa jego kapelan, diakon lub też ceremoniarz.

_________________
Miłość nie jest kochana
Św. Franciszek


Na górę
Post: 21 mar 2013, o 16:12 
Offline
200p
200p

Rejestracja: 16 gru 2012, o 23:18
Posty: 265
CD / Paramenty i naczynia liturgiczne

_________________
Miłość nie jest kochana
Św. Franciszek


Na górę
Post: 21 mar 2013, o 16:17 
Offline
200p
200p

Rejestracja: 16 gru 2012, o 23:18
Posty: 265
Kościoły tradycji reformacyjnej We Wspólnocie Anglikańskiej, mitra wyszła z użycia w okresie reformacji, lecz przywrócono ją na przełomie XIX i XX wieku pod wpływem Ruchu Oksfordzkiego. Obecnie jest używana przez większość hierarchów Wspólnoty anglikańskiej. Mitrę noszą także niektórzy z biskupów luterańskich.

Wschód Tradycja bizantyjska Mitry w Kościołach wschodnich są wzorowane na koronach władców bizantyjskich z okresu późnego cesarstwa. Są także wzorowane na camelaucum i świeckich nakryciach głowy z czasów późniejszych. Zapewne nie były używane przez biskupów aż do upadku Konstantynopola (1453).

Wschodnie mitry mają kształt bulwiastej, całkowicie zamkniętej korony. Są wykonane z brokatu, adamaszku, lub złotej tkaniny. Mogą być również haftowane i często są bogato zdobione klejnotami.

Zazwyczaj dołączone są do nich cztery ikony (często są to wizerunki: Chrystusa, Bogurodzicy, Jana Chrzciciela i krzyża chrześcijańskiego, który biskup całuje przed włożeniem mitry). Wschodnie mitry są zazwyczaj złote, ale mogą być też wykonane w kolorach liturgicznych.

Korzystanie z mitry jest prerogatywą biskupów, ale mogą być przyznawane archiprezbiterom, protoprezbiterom i archimandrytom (tzw. mitrofornym, używają wtedy tytułu mitrat). Infuła kapłańska jest przyznawane według uznania synodu biskupów. Na szczycie mitry biskupiej jest stojący krzyż, zaś mitry przyznane kapłanom mają krzyż umieszczony płasko. Czasami zamiast krzyża, na szczycie mitry może być umieszczona ikona.

Szczególnym typem mitry wschodniej jest tzw. mitra-korona, której dolny otok ma postać zębatej korony z tradycyjnie 12 listkami. Do XVIII w. był to podstawowy typ mitry, obecnie prawo jej używania mają tylko niektórzy patriarchowie (m.in. aleksandryjski, konstantynopolitański i gruziński).

Tradycja koptyjska w przeszłości, koptyjscy biskupi nosili ballin, omoforion owinięty wokół głowy jak zawój. Koptyjski Patriarcha Aleksandrii często nosi infułę w stylu wschodnim. Biskupi używają zarówno mitr zachodnich, jak i wschodnich. Koptyjscy kapłani często noszą infuły, podobne do mitr biskupów zachodnich.

Tradycja syryjska Biskupi Syryjskiego Kościoła Prawosławnego przy sprawowaniu Boskiej liturgii noszą maşnaphto (dosłownie "turban") Jest to duży, bogato haftowany kaptur, często ukazujący Ducha Świętego jako gołębicę.

Tradycja ormiańska Biskupi Cerkwi Ormiańskiej noszą wysokie i wyraźnie stożkowate mitry w stylu zachodnim. Zasadnicza różnica polega na tym, że w mitrze ormiańskiej przednia i tylna część są połączone także na czubku. Ormiańscy kapłani zwyczajowo noszą mitry w stylu wschodnim. Na niektóre uroczyste okazje ormiańscy diakoni także je wkładają, lecz mitra diakona jest nieco węższa niż kapłańska.

Tradycja asyryjska Biskupi Asyryjskiego Kościoła Wschodu noszą mitry podobne do mitry greckiej zwane kapila, zwieńczone krzyżem, jednak bez ikon, którym ten kościół nie oddaje czci i nie umieszcza ich w swoich świątyniach.

_________________
Miłość nie jest kochana
Św. Franciszek


Na górę
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Nowy temat  Odpowiedz w temacie  [ Posty: 20 ]  Idź do strony nr...    1 2   


Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 53 gości


Nie możesz tworzyć nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów

Przejdź do:  
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, jak była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.
Czytając to Forum DDN, wyrażam swoją Miłość do Maryi i Jezusa Chrystusa, wierząc w Jego Wszechmoc i Miłosierdzie.

"Od Prawdy zależy przyszłość naszej Ojczyzny" - święty Jan Paweł II

Sanktuarium Matki Bożej Kębelskiej w Wąwolnicy Jezu Ufam Tobie!